Izdırap Çemberi Şiiri - Erdi Yüksel

her yer karanlık
gözlerim geceyi görmeye ant içmiş sanki
kapasam karanlık,açsam karanlık
beni delirtmeye yemin etmişler sanki
ellerini kaybettiğim gün başladı gecemdeki matem
bütün siyah gecelerde bir umut ışığı aradım durdum
ayrılıklar öğretir derler ya bazı şeyleri
öğrendim...
gecelerin insanı ölüme götürdüğünü farkettim
dudağımda adın bitmedi hala
hala seni sayıklıyor hece hece,satır satır,sayfa sayfa
yolar sensiz yorgun düşüyor
düşüyor gecenin sessizliğinden suskun çığlıkların kucağına
neydi kabahatim beni bu hale sokan?
beni bu ızdırap çemberine bağlayan neydi?
cevabı bulmak kolayda
canımı acıtmasından korkuyorum galiba.
bütün acıları atsam sonsuza
bütün kelimeri atsam uçurumlara
bütün seni atsam düşüncemden..
ama olmuyor işte
yapışmış yakama hayalin,ferin
atmaya kıyamıyor bu beden bu yürek
kapkara hasretine beynim hala sakin
vakit gelmiş artık bu yürek asılmalık
yine her yer karanlık
gözlerim geceyi görmeye ant içmiş sanki
kapasam karanlık açsam karanlık
beni delirtmeye yemin etmişler sanki...