Izdırap Şiiri - Vural Balcı

Titrek nefeslerle uyandığım günlere lanet ederken
içimde kopan fırtınanın dışımdaki sessizlikle
çatışmasının ızdırabını çekiyorum.
Titrek nefes, düğümlenmiş boğaz, tam dolmamış akciğer
ve düşmüş omuzlarla:
Küçük bir şehirde, kurşuni yüzlerin ortasındayım, boğuldum, ölmemeye gayret ediyorum.
Derdimi anlatacak bir çift göz,
başımı okşayacak bir canan bulamamışken:
Hayatın anlamsız labirentinde kaybolmaktan çok yoruldum.
Nereye dönsem bir engel, bir duvar, hep bir çaresizlik...
Uzunca bir yürüyüşe çıkmak istiyorum.
Gökten ilahi rahmetin gözyaşları tepeme boşanırken
kendisiyle çatışan bir kadın gibi hissetmek istiyorum.
Hani sevilmemiş, değer görmemiş bir kadın.
İlgi görmek için en aşağı tavırları sergilemekten kaçınmayan
Biraz korkak, biraz içten hesaplı bir kadın...

19.01.2022