Izdırap Şiiri - Sümeyye Kama

Seni çok özlüyorum.
Gecenin bir yarısında,
Düşünerek yokluğunu,
Susuz kalıyorum bir anda.

Bir aile meclisinde,
Çayları tazelerken,
Yine seni düşünürken
Kayboluveriyorum karanlığında.

Ve daha az uyuyorum,
Gecenin alnında
Sıçrayak uyanıyorum uykulardan,
Kalıyorum yine yalnızlığımla.

Gökyüzünden topluyorum
Yıldızları senin için,
Haberin olmasada hergün,
Hepsi camının kenarında.

Derin bir rüyadan uyandırdın,
Bir uyurgezer gibiyim adeta,
Her şey anlamını yitirdi.
Her sevda bir rüya mı yoksa?
Herkes irkilip uyanacak mı en sonunda?
Birbirini tanıyan iki ruh
Nasıl yok olacak bir anda?

İçine kapanma ey sevgili,
Durma öyle, gel kapı ağzından
Nasıl oldu da yitirdim seni,
Keşke bu bir rüya olsa.

Bu ızdırap ikimize de fazla,
Gel, beni mahrum etme kendinden,
Dile gelir ele verir ten beni aniden,
Bu uzak yerlerde hasretimden,
Takatten düşerim seni beklerken..

Başka başka ellere mi düştün?
İnce bellere sarıldın ak gerdanlar öptün?
Soldurdun ömrün gülünü bir kaditin peşinde?
Sen, yine de gel dinlen gölgemde.

Sesim çıkmaz dinlerim söylediğin şarkıları,
Bekle biraz terin soğumadan gitme bari!
Seni başka ellerde görmek beni çürütür.
Son mesud gecemiz olsun, kalsın hatırda
Ellerin ellerime değsin karışma,

Gel vazgeç şu inadından da,
Demli bir bardak çayımızla asmanın altında,
Bırakıver kendini aksın ruhun ruhuma.