Izdırap Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Balkanlar yazılıyorken "İntikam" okunur
Bu sızı Türk olanın yüreğine dokunur

Unutmadık bizler ne zulmü ne de sürgünü
Tarihimizde ki o en rezil sefil günü

O insanlar ki bizdik onlar ki yiğittiler
Çaresiz aç feryadı sessiz göçüp gittiler

Ruhlarımızı tükenmeyen bir azap aldı
Beden yollara düştü ruh Balkanlarda kaldı

Üstümüze çökmüştü kapkaranlık bulutlar
Yıkıldı gitti kurulan nice hayatlar umutlar

Biz yaşadık dünyada cehennemi dehşeti
Unutmadık unutmayacağız bu vahşeti

Türk'üz yüreğimiz kanıyor adı geçende
Balkanlar ki tükenmez sızıdır bedende

Yüreğimizi, bizi bizden gardaş söktüler
Başımızdan aşağı kızgın yağlar döktüler

Kadın kız çoluk çocuk yaşlı bebek demeden
Süngülediler acımadan hiç dinlemeden

Unutmuştu o mahlukatlar edebî arı
Yunanı sırpı hele ki o alçak bulgarı

Bir olmuştular Türk'e karşı küfür tek yumruk
Kalmadı alem-i İslam'da ne ses ne soluk

Yazıyorum ki zorla gözümde şu an yaş var
Ruhum daralıyor geliyor acun bana dar

Yazıyorum okusun bilsin Türk evlatları
Alınacak intikam ki olsun muratları

Unutmasınlar geçen günleri ateşteki
Unutmasınlar Üsküp'ü Serez Selanik'i