Izdırap... Şiiri - Levent Bedir

Baharsın sen gönlüme, açan gonca çiçek misali,
Yaşıyorum seninle gördüğüm düş ve hayali,
Sensizliğin ızdırabını gözyaşlarımla siliyorum,
Seni ne çok seviyorum, senin bana sevgin hani?

Kahretsin; hala kendimi avutuyorum.
Sende bir kıpırdanma olsun göremiyorum,
Kırık ve hüsrana uğramış kalbim ve ben
Seni sensiz yaşamaya çalışıyorum

Belki, doğan her güneş belki de! !
Açan her çiçek, yağan yağmurla birlikte,
Yeşerir kime kalbinde aşkım diye,
Ben hala seviyorum seni inat ile..

Bazen boş boş geziyorum caddelerde,
Ama sen hep benimlesin, hep benimle birlikte..
Hayalinle avunuyoırum sen olmasan bile
Dünyam ne kadar sensiz, caddeler bomboş yine

Bazen üzülüyorum, kahretsin kader..
Ben seni seviyorum gerisi neyler,
Bana ızdırap verse de herşey,
Senin için benim hayatım ne eder?

Üzüldüm tamam; yıkıldım hayır sözüne,
Artık bakamayacak mıyım sevgiyle gözlerine?
Erisede tüm benliğim, dökülsem yerlere
Karşılık verirmiydin benim hislerime

Bana sevgini göstermeni isterdim ellerinle
Baştan başa süzseydin beni gözlerinle,
Hasretine dayanamayıp koşardım sana
Şifa olacak mısın, cevap verecek misin bana..?

R.S.K..! ! 2001