Sensiz geçen her gün öğle bir sen vardın ki beynimde.
Tattırmadığın hiçbir acı,
Düğümlemediğin hiçbir hıçkırık,
Ağlatmadığın hiçbir gün kalmadı ömrümde.
Izdırabına yandığımın sevgisi,
Öğle bir koyuyor ki her gece.
Bu nasıl bir işkence?
Bu nasıl bir aşk Allahım?
Al ömrümü de,
Hayatımda sonuna bir türlü nokta koyamadığım en uzun cümle,
Kapansın ve bitsin şimdi burada bu gece.
Bilirim,
Bitmesini ne kadar çok istersem,
O kadar çok çekeceğim bu sevgisine yandığımın dünyasını.
Bilirim,
Ben ne kadar çok bir şeylerin iyi olması için dua etsem de,
O kadar çok bozulacak her şey,
Ve bilirim,
Hayatımın en güzel anında,
Belki de hiç beklemediğim bir anda,
İşte o zman gelecek ölüm.
Ansızın ve zamansız.
Farkeder mi?
Ha bugün ha yarın.
Hayat biter, hayat biter de,
Bu gözlerinin kahveliğine yandığım kızın sevgisi,
Sen canımı almadan Allahım, asla bitmez bu gönülde.
Yaptığın onca şerefsizliği yedirdim kendime.
Gururumu söktün yerinden,
Sırtlayıp götürdün giderken.
Gurursuzluğum şu kadar koymadı bana da,
Giderken söylediğin o söz,
Helal olsun sana kızım onca zaman sonra bile hala kulaklarımda.
Kayıt Tarihi : 9.7.2011 00:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!