Izdırabın Rengisin Şiiri - Şair Kılıç_

Meçhullerde bir hayal görüyordun
Çehresi kapkaranlık
Yüreği alev alev,
İnci inci dökülüyordu
Gözyaşların gönlüme.
Çehrende bir burukluk bir hüzün vardı.
Ey güneş gibi ruhumu aydınlatan çiçek;
Gölge düşmesin gönlüne, kararmasın gözlerin,
İçindeki burukluk yansımasın yüzüne,
Matem çiçeğimsin: gülümse gökyüzüne.
İnlese de yüreğindeki bütün acılar,
Neden böyle yorgun hedefler avucunda.
Titriyor bedeninde yalnızlığın sesleri
İstesen de dinmiyor bu çığlıklar.
Zambaklar bile zehrini akıtırken gönlüne
Alamadın intizarın zehrini yüreğine.
Rengi ak olan yüreğin karardı ellerinde.
Dağıtılmasın düş adasındaki düşler.
Üşürler sonra dağılıp giderler.
Şah damarına yerleştirdiğin idealler
İşte o adada aydınlanır,
Biçim kazanır
Ve yansır karanlık dünyana
Aydınlanır yaşam.
Düşüncesi bile gerçekleşmeyeceğinin
Seni kahreder,
Aynası oldu kitaplar ideallerinin,
Şimdilik onlar ıssız garip;
Vuslatı bekleyen yoksullar…