İzci Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Köprüde yürüyorsun amatör balıkçlar
balık tutuyorlar balıklar yakalanmamak için
Çırpınıyorlar

bir kaldırımda yürüyorsun
aniden hızla üzerine gelen bir kamyon çarpıyor sana
giriyor kalbine
geride cesedin kalıyor
sen yürümene devam ediyorsun

bir ormandasın, kuş seslerini dinliyorsun
maymunun biri daldan dala atlarken
güldürüyor seni
çocukça gülüyorsun

iç geçiriyorsun bakıp yemyeşil bir dünya
ayaklarının altında çam kozalakları
dönüyorsun çocukluğuna
bütün sınıf ormanda pikniktesiniz

'Baltalar elinizde uzun ip belinizde'...

kamp kuruyorsunuz izciler olarak
ateş yakıyorsunuz
birden sıyrılıp bütün o hatıralardan
bir şöminenin
önünde hayal kurarken buluyorsun kendini

sonunda aradın buldun sanırım adresini
telefonu artık defterinde

ne kadar uzak o kadar da yakın çalıyor telefon uzun uzun
sessizlikte yankılar yaparak

tereddüler içindesin minderin üstündeki mazi adlı romanı
kaldırıp atıyorsun şömineye alo diyorsun
-anlamadım kim demiştiniz yanlış numara efendim

yatağındasın rüya görüyorsun
aniden sıçrayıp uyandığında o ki ne zamandır yanında

bir ömür boyu siz hiç ayrılmadınız ki

duvardaki resimlerde masadaki gümüş çerçevelerde
iki küçük yaramaz hayata gülümsüyor
ben de izci olacğım baba der gibi

'mini mini bir kuş donmuştu
pencereme konmuştu...
aldım onu içeriye cik cik cik ötsün diye
pır pır ederken canlandı
ellerim bak boş kaldı

minicik bir kuş konmuş pencereye cik cik diye

kuş gibi bir anda uçup gider hayat,bir anda
şarkılar kalır geriye

-rüya görüyordun alo diyordun kime dedin
sonra da yanlış numara dedin

rüya ile yaşam arasında kısacık bir yol
gözle kirpik arasında
yürümesini bilene

yaşamasını bilenler için

2-Mart-2009- Bodrum