İzbe Duvarım, Ben Ve Küçük Kuş

kayıplarımın ellerini tuttum yıllarca
kazanmak neyime
birçok zaman gece
karanlık desen zifiri
onlar kıymet bilmiyorlar
çöp dedikleri;
benim ekmeğim emeğim geleceğim
boş şişelerde aradığım benliğimi
zifiri gecelerin birinde
izbe bir duvar köşesinde buldum
küçük bir kuş konuverdi omzuma
kormuş kaybolmuş küçük bir kuş
tıpkı benim gibi...
sarışın bir ten olurdum
bazen esmer bir kadın
gözlerim Gökkuşağı renginde
siyahta olurdu bazen
ben hep gözlerimi mavi olsun isterdim
ve saçlarımı pembe
tenim beyaz olmalıydı
ne yazık
sadece kurduğum hayallerdi bunlar
izbe bir duvar köşesinde
kazanmak neydi ki?
kaybetmeyi anlatayım isteseniz
uzun uzun konferanslar verebilirim size
içinde hayal kırıklıkları ve acı olan
hikayelerde anlata bilirim
hemde binlerce
Poliyana'nın gerçek yüzünü de gördüm
ve o kadar korkunçtu ki acıları kadar gülüyordu
sesindeki isyanı göremedi hiç kimse benim kadar
evet izbeydi
evet çürüktü
evet yorgundu ve kokuyordu
ama duvardı evdi
hiç bilmediğiniz ve asla halledemeyeceğiniz kadar tepede bir duvar
her şeyi görebilecek kadar tepede
istediğim kadar yakın
ve istediğim kadar uzaktaydı size
asıl komik olan neydi biliyor musunuz?
ne bir sokak kedisi nede bir sokak köpeği
yanaşmazken yakınma
- bir kuş!
hemde küçük yavru denecek bir Kuş'un
yorgun omuzlarımda hayat aramasıydı
kaybetmeye bu kadar alışmışken
hiçte iyi olmadı bu kuş
çünkü aradığı hayat çok oldu benden geçeli
yanlış adreste hayat aramatasın küçük kuş
senin evin bahar sevgi ve mutluluk üzerine