Çocuktum henüz,
Her rengi beyaz,
Her ezgiyi mutluluğa dair belliyordum..
Sokak kapısının önünde
Hissettirmeden sobeliyordum
Oyunuma haber vermeden aldığım
Tüm insanları..
Kazanıyordum!
Mağrur bir gurur oluyordu
Gülümsemem
Kazanıyordum,
Dünlerden sarkan
Mağlubiyetlerime
İnat gülümsüyordum.
Anımsadığım ilk kış mevsimiydi
İzala’nın heybetinin,
Beyaz bir örtüye bürünmesini
İlk anımsamamdı..
Bacalardan beyaz dumanlar yükselirken
Nerden geldiği belirsiz bir sis
Sahipleniyordu İzala’yı..
İzala..
Sis..
Baharlara sarkmaya meyilli güzellikti..
Bir şehir ve sis..
Ancak bu kadar birbirinin olabilirdi! !
Kayıt Tarihi : 18.7.2008 10:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İzala'ya Şiirler - XI
Çocuktum henüz,
Her rengi beyaz,
Her ezgiyi mutluluğa dair belliyordum..
Sokak kapısının önünde
Hissettirmeden sobeliyordum
Oyunuma haber vermeden aldığım
Tüm insanları..
Keşke hep çocukmu kalsaydık! Büyümek güzel içimizdeki çocuğun masumiyeti bitmedikçe....
Sımsıkı sarıl içindeki çocuğa...Umuttur kirlenen dünyamızda,dimdik kalabilme için hayatta...
kalemin daim olsun, vatanından uzak olan antoloji dostuna..
Kaleminizden çıkan çalışmalarınızla paylaşımlarda bulunmak üzere sizi şiir edebiyat ağırlıklı portal sitemiz www.hayaldenizi.com 'da aramızda görmek isteriz.
www.hayaldenizi.com
Birsen iBRAHİMHAKKIOĞLU
TÜM YORUMLAR (3)