İzala'ya Şiirler - VI

Doğruldu izala..
Binlerce yıllık suskunluğundan
Kalabalıkların içinde ki bir başınalığından

Ses verdi izala..
Dara gülümsedi..
Mezopotamya zemheriye inat
silkeledi karları bedeninden..
Meyveye durdu bu mevsimde
Badem..
Kiraz..
Üzüm..
Karadut..
Ve yeşerdi
izala’nın eteklerini süsleyen
nebatatın her bir tanesi..

uyandı gök kubbe..
aykırılıklar..
alışkanlıklar..
sokaklara yol aldı
her bir sokağın sonunda
mutlak bir mutluluk vardı

doğruldu izala..
hatrını sordu
kal-ıt mara’ya..
el salladı ufukta boy veren
Suriye ışıklarına..

Hüznünü yolladı
Uzaklıklara alet olan
Karanlıklara..