Izafiyet Şiiri - Zelot Ekrad

Gözlerinin izafiyetindeyim, bir akşamüstü...
Akşamüstleri bir uzak, bir yakın bana.
Zurvani bir ritüel her yaşadıklarımız,
Zamanın neresi huzur olur yorgunluklarıma?

Gözlerinin izafiyetindeyim, bir pazar sabahı...
Tüm pazarları bir ölü gibi uzatmışken ruhuma.
Yalnız başıma uyandığım her günün hatrına
Arayıp bulamadığım izafiyet hangi zamanda?

Gözlerinin izafetindeyim, bir takvim milatında
Ruhani bir yolculuktan çıkmış kadar ölü.
Henüz otuz yılım var yüreğindeki çarmıhıma
Gökler almaz beni,  annem de sevmez belki,
Gözlerine yakışacak takvim, kaç yıl uzağımda?

Gözlerinin izafiyetindeyim, bir ölüm soğuğunda.
Boynumdan omuzlarıma, bileklerimden parmak uçlarıma sancıyorken her yerim.
Saat henüz icat edilmemişliğin boşluğunda beklerken sırasını,
Vakti gelince yetişecekler, henüz ne kadar arkamda?

Ve gözlerinin izafiyetindeyim çarpışmamaya yemin etmiş atom parçacıklarının arasında.
Nükleer bir buhran, çağdışı ihtimaller sıkıştırmışken düşüncelerimi.
Kalbinin ücra köşelerinde kaderini reddeden bir çocuk gibi.
Büyüdüğünde dünyayı cehenneme çevirecek, büyüdüğünde cehennemi tadacak çocuklar şimdi kaç yaşında?