İzabella
uzak ülkelerin muhacir kızı
yalnızlık tüten soğuk kış bacalarından
zifir renginde bakır yapraklar dökülürdü
sen herkesin karşısında
ve herkese aykırı
bir ıssız şehrin kalabalıklığı olurdun
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta