İza Zulzilet Şiiri - Hacı Ali Aydın

iza zulzilet

I
gecelere pusu düştüğünde
naftalin kokulu kefenlerimize sarılır
isyanlarımızı sunardık dua'lı avuçlarımızla

ölümü çakır gözlerinden öper
doğum sancısıyla uyanırdık her sabah

umuda dair okuduğumuz şiirler
merhemi olurdu yaralarımızın

hep hüzün hep ayrılık

ve sonunda
umut dolu haykırışlar dökülürdü
en sessiz kelimelerimize sırdaş kalemimize

kumdan kalelere sığınan bebeklerimize
türküler söylerdik annelerinin yerine

II
sağır kesilmişti mavi

ay doğmamıştı gecelerine

gün güneşten kaçar, güneş yüzünü gizlemişti güne

yağmurlar bile kıskanmıştı bereket tohumlarını
münbit olduğunu sanan ideolojilerin üstünden

III
şimdi
artık şairler kibirli
kelimeler kasvetli
kabil’ler köşebaşlarında sefil
sevda dedikleri iklimlerde
müennes düşleri söylemekte dil
aşk gurbete düşmüş
sahte gözyaşları olmuş kefil

IV
dışımız içimizi örttüğünde
melekler utandığında ins’den

en güzel kelam raflarda tozlandığında örneğin
en’lerin çoğaldığı
iz’lerin kalmadığı zamanlarda

bir sıkıntı kaplardı içimizi
kalp çırpıntıları duyulurdu ALLAH nidasına eş

ya içimizdeki çocuğu öldürürsek ne yaparız
ya da çocukluğumuz ölürse biz nasıl yaşarız

ya bir de söylediklerimizi duyamasak

merhametten nasibimizi alamasak

ve bir daha sevemesek

aşk’a inanmasak örneğin

işte o zaman

iza zulzilet

H.Ali Aydın
04.10.2008