İz Yok Şiiri - Karakaya Gökhan

karışık bir bahar geçiyor gözlerimden,
ılık rüzgarlarını bırakıp giden adımlar
karanlık çağrıları kulaklarımda
sessizce ağlanırmış, gözyaşlarım yok.
güzeli görmeyen göz yok
yürümeyen ayaklar,
konuşan gölge, susan ağız
sessizce kalmak yok.

çalınmış zaman! saat yok. An, benim.
bakıyorum, yazık 'ben' yok.
işleyen fikir! düşünmek yok,
seni arayan iz
sensiz ben yok.

yangınlar karanlığı şehir,
üstüme yangını düşer
ateşi söndüren yok.
yaraya merhem,
içime 'ben' yok.

bugün yaşamışsam ben görmedim
hatırda kalan iz yok.