Iz (In) Ver Şiiri - Aysegül Kaya

Dilimin ucunda
Göz yaşlarım

Düğüm düğüm bağlarım
Kavuşmuyor sokak başında
Bahar …sen aldırma
Bende kış yerinde
Çarpılmaktan korkuyorum
Hayal kırıklığı ile birlikte

Seni arıyorum mavide,dalgada
Bilirim
Mekruz altin gibisin denizde

Yine aynı gece
Aynı saat
Aynı yer
Sen ben ol
Sen bana
Koynumdaki yalanı

Sakla
Sırlı duman
Tenimde sensizliğin ölümü…kokla

Acım bittiği an…donar bu….dilimin ucundaki susayan can..

Ağlama sakın
Ağlama ey mavi boncuk
Yıldırımlar düşerken
Sen gel
Yüreğim kıyım, kıyım
Ey mavi boncuk
yokluğun içinde yokluğun batar…
Ben asla vazgeçmedim…

Sen,ben
Ben,senden
Benim perdem..sen.

Eskiler sus pus oldu
Geçen zaman…

Usulca yüzümü yıkadım
Nemalandım biraz
Yenildikten sonra…yeniden…
Doğaçlandım…çoğaldım sende gör…
Çalıştım…hep..yalın ayak…kör..

Nasihat verdiler
Bense
Ödleklendim
Örfi idareden
Karanlık gece mavisinde
Gün salınışında
Kaçak güneşleri sağdım

Ayağımın altında boşluk
Köşe başında
Sokağın ortasında
Rezil rüsvâ bir kıyamet

Kapıyı azametle açarsın bir gün..
Sonrada
Beni küçüklüğümün büyüklüğüne götürürsün
Sen gel
Gelebilirsen

Sen (ben) halen mahkûm yürü..
Peşinde bürünürüm hep külü sonu…

Sen gel
Gelebilirsen

Haftaya
Ölene kadar
Tebessümün
En güzeli ile...

Acım bitti
Yine
Bana bir mum verin
Birtanede kibrit yeter

Kalbim ağrıdan ağıda geçecek….

Beterden
beter..

30-08-2004