İZ’im Şiiri - Gökhan Zincir

kestim fotoğraflarımı
kadrajları parçaladım kendim gibi
tenimden yırttım kaybol’anları
zamanda bölünmüş kaldım
bütün içinde eksik

cesurdum
keskindi kendime acımasızlığım
önce kendi şeytanı ya insan
silahın namlusu ilk kendi yüzüne
şimdi kırpık kırpığım
ama yaşamın şekli var üzerimde:

gözlerime dokunmadım
tüm yanlarımın yerine
bir önceki adımda bıraktıklarımı toplayıp
hep yaptıkları gibi
ben kalıp baksınlar diye

14 Temmuz'05