İz düşümü Şiiri - Gürsel Pal

Düşünce düştü umutlarım ardına,
Bir balık oldu, kondu martının dudaklarına.
Bir dereydi, ırmak oldu, nehir oldu
Akıp durdu okyanusuna.
Bir sevda iz düşümü yüreğimde,
Düşüncem oldu sevdan,
Akıp gitti damarımdan yarınlarıma.
Dert oldu, elem oldu, canımda can
Kanımda bir hastalık oldu.
Sonunda illet oldu bedenimde
Kemirdi beni düşüncelerim,
Sana bakması gereken gözlerim yok oldu.
Ey sevgimin sesi.
Git yarıme söyle
Kulağına fısılda ve de ki!
Seni seven hasta,
Sen yoksun diye yasta.
Günleri sayılı,
Kalbi çok yaralı.
Gitti gidecek de.
Ey kulaklarım.
Sesimin gittiği yere kulak ver
Ve yarimden bana bir haber.
Gelecekse gelsin artık
Bitsin bu keder.
Düşünce düştü umutlarım ardına,
Durmadan seni kovalamakta.
Fakat yok artık dermanı dizlerimin.
Feri yok sana bakmak için gözlerimin.
Bu canın yanacak gücü kalmadı,
Kaç günüm daha var bilemem
Hiç kimse sana ben gibi yanmadı.
Bir kelebek bir gün gelirde konarsa yakana,
O gün sen benim gittiğimi anla.
İz düşümünde yarınımın sen vardın,
Sen benim için bir gün değil
Bir hayattın.
Yaşadım ve bitti
Sen olsanda olmasanda.
Bir damla yağmur tanesine sor beni,
Toprağa vuran bir damla yaşa sor.
Ve toprağa sor anlatsın bendeki seni.
Hiç bitmedi sevdan,
Hiç gitmedi.
Sen bulutlara yazdığım sevdamdın,
Güneşle giden ay ile doğandın.
Sen benim için her şeydin,
Sen bana yaşamdın.
Bitmedi sevdan,
Bitmeyecek.
Ve bu ruh senin yanından
Asla ama asla gitmeyecek.