1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Biz iki kişi
İki dudak
Sevgi çamurundan
Yüreklerde yangın
Beyinlerde fırtına
İz düşümünden farksızdık
Erken mi geldik
Geç mi kaldık
Uçuştu düşlerim sarı saman alevinde
Kenetlendi arzular
Yorulmadı bedenler
Aşkın kutsal çamurunda
Biz iki kişi
İki dudak
Böyle başladı öykümüz
Uçuşurken toz zerreciklerinde
Fırtına öncesi sessizliğinde
Özlemlerimizi yalanladık
Biz özlemlerimizi yalanlarken
Hançerini biledi yaşam denen illet
Kayıt Tarihi : 26.9.2007 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!