Küçülmüş bir deniz avuçlarımda,
Dönen ufuk bir anahtar halkasında.
Gözlerimde savruluyor paslı nota,
Varmayan gemiler gizini saklıyor kıyıya.
Sessizliğin göbeğinde asılı bir iğne,
Kuzeyi susarak gösteriyor yine.
Yön kaybolmuş değil, yalnızca,
Görünmez kalem gibi adı yok haritada.
İki iz düşüyor belleğimin taşına.
Direnen çark, biri yürüyor dalgalara.
Mıknatısla tutunmuş sır biri toprağa,
Ben ise yankısını taşıyorum aslında.
Fısıldıyor her ikisi de konuşmadan,
Yolculuğu zamanın kenarında duran.
Ellerimde iki işaretle; dümen ve pusula,
Kaybolanın gölgesinde yol gösteriyor hâlâ.
Kayıt Tarihi : 26.12.2025 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kaybolmuşlara belki de yol göstermek istemiştir şair.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!