İz Düşüm Şiiri - İsmail Türkmen

Belleğimde yakamozlar serilmiş sahile,
Gökyüzündeki yıldızlara iz düşüm,
Seni hatırlıyor belleğim sahilde,
Oturmuş bir başına, gözlerin yakamozlarda.
Deniz suyunun tenine her dokunuşunda ürpermekte,
Bütün bedenin titremekte,
Belleğimde yakamozlar serilmiş sahile,
Bir tek sen varsın gözlerinde hüzün,
Düşüncelerinde yaşanmış dünler,
Çekilmiş acılar, yaşanmamış hayaller
Serilmiş sahile kumlara, iz düşüm
Kumlara ve sahile eşlik eden
Bir de, yıldızlar gökyüzünde
Belleğinde hayallerin,
Yaşanmış ve yaşanacak,
Tıpkı başka sıradan insanlar gibi
Yalnızlığın, sıradanlığın var belleğimde,
Bütün bunların iz düşümü süzülmüş,
Arınıp yıkanmış, sahile varan dalgalarla
Seni erişilmez kılmış yüreğime
Yüreğimdeki sevgi sıradanlıktan sıyırıp,
Seni sıradanlıktan alıp yakamozlara,
Yıldızlara, çiçeklere eş tutmuş,
Gece, yalnızlık ve ıssız yüreğinde;
Bir çekingenlik var korku var,
Sahilden yakamozlara koşan meltem,
Üşütmekte tenini her okşayışında,
Sıradan insan, sıradan bir yüreksin.
İşte belliğinde yaşarken tüm
Yaşanmışlar, acılar, sevinçler
Yüreğimi sana sergen edişim
Sıradanlıktan çıkarıp seni;
Ulaşılmaz iz düşümlere eş yapıyor