İz/düşüm Şiiri - Hilal Erboyacı

Hüzün mü dedin şair/bende hüzünden bol ne var

Çoğalmak demiş dostum/doğru/çoğalır hüznüm

dokunabildiğim her nefes kadar

Çare/sizlik bir urgan olur,geçer boynuma

anne yanım sızlar

Öyle hüzünler çiğnemiş ki bu gönül /tilkinin tuzağındaki ilmekte bile

parmak izlerim var

Sevgi mi dedin/sere serpe/paylaş paylaşabildiğin kadar

Küçük bir çocuğun gözlerinde kalmış/göz bebeğimden yansıyan ışıltılar

Bir çiçeğin saçlarını okşamış bu yürek/bir kediye süt vermiş

daha gözleri açılmadan

Kırmış zincirlerini aşkın/papatyalardan,kır çiçeklerinden çelenkler yapmış

sevda üstüne

Bağımlılık yapmış sevdalarda delik deşik olmuş

gün yirmi dört saat nöbetlerinde

ikiyken üç,üçken dört olmuş

daha sonsuza çok var

Sabır mı dedin

yoğunluğuna yaşanan her seste beni ara bulana kadar/korkma

ayak izlerim var