İz Düştü Yıla Şiiri - Ozan Efe

iz düştü yıla
ömür yedikçe yedi
dönüştü çile
ele erince dedi

özlem içinde
yüreğimle kanadı
hüznün ucunda
yüreğime inadı

dipsizliğinde
derin sulara daldım
ses tizliğinde
hep acılara saldım

gamı kederi
ele doladı durdu
gelir gideri
yeli yaladı vurdu

umudum taşa
gelenler tarar doldu
tuttular taşa
ilenler arar oldu

baharımda kış
özüm neden usandı
tutarım alkış
şaşırdılar ne sandı

ele sarıldım
kor köze avuçlandım
yele darıldım
dost gözünde suçlandım

ozan efeye
gözünü silmek kalır
acı kahveye
özünü bölmek kalır