İz Bırakan Şiiri - Kâzım Özgür

Eczaneye giderken birden karşıma çıktı,
Bisikletle tosladı,beni oraya yıktı…

Özür dileyip kalktı,elimden tutup çekti,
Ayağında acıyla kendi kendine sekti.

Biraz yürüdük yolda,tutundu kanepeye,
Buruk buruk bakıştık ordaki sünepeye.

Salkım söğüt altında oturduk serin,serin,
Alamadım kendimi baktıkça derin,derin.

Büylenmiştım o anda alamadım kendimi,
Düşünmüştüm içimden,şimdi buldum dengimi.

O saçları o gözler ne kadarda güzeldi,
Onu bulmak mucize,o kadarda özeldi…

Ne tatlı bakışı var,kaşları kalem gibi,
Aşık oldum o anda kaybetmek elem gibi.

Sarışınmı; kumralmı bu sırra eremedim;
Düğümlendi şu dilim bir umut veremedim.

Veda ile ayrıldı,döndü evine gitti,
Rüya idi bu sevda,biranda olup bitti.

Günlerce hayal ettim bir daha görsem diye,
Ayrılık acısıyla halini sorsam diye.

{ Kâzım Özgür 17-Şubat-2006 }