İz Şiiri - Cenk Yiğiter

Hangi akılların
Neresinden geçti
Görüntümüz, sisli
Ve bulanık
Minik ve köhne
Bİr kayıktı
Salınımlı

Kime değdi ki sesimiz
Neye değdi
Değdi mi gerçekten
Buna değdi mi
Değdi mi sana
Sesimizin bir duvara
Çarpıp sonra usulca
Yok oluveren son
Kesiti
Sesim
İz.

Nasıl yankı bulduk
O akıllarda
Bilebilecek miyiz?
Bir gün bir muciyeye
Can verdik mi?
Verebilecek miyiz?
Bir gün çatlatabildik mi?
Ölümlerden kirlenmiş
Toprakların içinden geçen
Ama bir gün
Bir yerde kuraklanmış
Yeniden.
Yolları,
Damarları.

Hangi şüphenin
İzleri acıttı
Bizi, dağıttı
Kanattı
Ne zaman yitirdik
Cesaretimizin en zayıf kalkanını
Hesapsızca yola koyulan
Nice toprakları oyan
Eyvallahsız hacmimiz
Neredeydi şimdi. Umut.
Bir kanattı.
Pir kanattı.
Kırıldığında
Kan aktı.

Değdiğinde
En yorulmuş bedenime
Bedeninin en çocuk
Sahiden yeri
Bir mucizeye mi
Yol vermişti hayat
Yoksa hayata mı
Kol germişti
Bir mucize

İşte o yolda
Çırpılan
Salınan savrulan
Kaybolan
Kanattı
Umut

O, geri döndüğümüzde
Karşılayacak olandı
Hep karşılardı, karşıdaydı
Ve emzirecekti en baştan
Hiç hayıflanmadan
Dolandırmadan
Döndüğümüzde
Aynı kalmamış olacaktı
Yüzlerim
İz.
27/11/2007