İz Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Bir iz arıyorum senden...
Boynum bükük yine sürekli aşağı doğru,
Daha kapının önünde işte ilk izin,
37 numara ve inan hala ileri doğru...
Adım adım yürüyorum geçtiğin yollardan,
Her gördüğüm izde bir umut, bir heyecan...
Saçlarıma atıyorum elimi,
Düşen damlaları tutmak için,
Senden bir iz bulmak için...
Düşerken tutuyorum gözlerimden seni,
Islak, tuzlu kahır dolu,
Senden bir iz arıyorum...
Her duyduğum kadın sesiyle irkiliyor bedenim,
Her duyduğum müzik ile bizim şarkımız sanarak...
Pencereden süzülen güneş bile,
Duvarda gölgeni bırakıyor hala...
Gölgeni bile ardında unutmuşsun giderken...
Tozlu masamda parmak izlerin,
Hala yıkamadığım bardağımda,
Rujun duruyor en sevdiğim kıpkırmızı...
Kokun çıkmasın diye yatağımdan,
Karşısında masada sabahları ediyorum,
Solgun gözlerle ağlayarak...
Biliyorum sevgili,
Bilerek bıraktığın bu izler,
Ağır bir günah işlediğim için,
Giderken yüreğine hapsettiğin yüreğimi,
Kullan istediğin kadar oyuncak gibi...
Taki o gün gelene dek,
37 numara ve geri doğru...

21/04/2006,16:00