Sessizlik denizinde yüzer dururduk hergün
Ben seni, belki sen de beni düşünürdün
Paylaşmazdık yalnızlığımızı kimseyle
Doğru insanı beklerdik büyük bir ümitke
Mevsimler geçer herşey değişirdi
Bir kavuşma inancı kalırdı ısıtan içimizi
Kimler geldi kimler geçti aramızdan
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta