Yine sonbahar geldi yine düşlerim sepya
Duygularda inişler yoklar beni bu ara
Ruhuma yağan yağmur ıslatıyor yarını
Bilinmez ağrılarım terk etmez sol yanımı
Paletinde kuruyan boyalar konuşuyor
Neden benim payıma hep ölümler düşüyor
Bilmeyenler anlamaz üzüntüm neden derin
Bakıyorum boş kalmış sandalyedeki yerin
Ne güzel dostumdun gülüşün sarmalardı
Atölyede gözlerim önce seni arardı
Hatırladın'mı bir gün ,Handan kim diye sordum
Sarılıpta usuma ta fecre kadar güldün
Öyle derinki izin ne yapsam silinmiyor
Aylardır görüşmedim Özlem'in hiç dinmiyor
Derlerdiki kıymeti bilinmez iyilerin
Tanrı şahidim olsun yücelerde değerin....,
Uşşak bir şarkı vardı gözler geceye doğan
Aynı duygular taşır aynı sesle okuyan
Duyunca bu şarkıyı fırçalar dile geldi
O Kocaman yüreğin inan bir şaheserdi...
Ah güzel arkadaşım gizimdeki sırdaşım
Kaç cumartesi oldu kederden dinmez başım .
Çok erken değilmiydi canbağım olan
Can yoldaşım
Eylül doğumlum benim terazide burçdaşım
M.dÜZTAŞ
Handan Okan'ın anısına...,,
Mevlüde DüzdaşKayıt Tarihi : 5.8.2019 03:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölen Atölye arkadaşımın bıraktığı iz
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!