İz Şiiri - Tunç Kuyucu

Vagonlar dolusu hasret
Gönlümün raylarını dövüyor
Yalnızlığa duyulan nefret
Rakımda buz olmuş eriyor
Ufukta güz rengi bir gün batımı
Unutmadım
Dinliyorum hala şarkını
Peki ya aynalar
Yansıtıyor mu hala gülen yüzünü

Ördüğüm bütün duvarlar yıkılıyor yıl dönümünde
Bir vefasızlık var biliyorum
Eylül ve ekimde
Sana kötülük düşünmek mi
Sitemim sadece dilimde
Tek ben olsam üzülmezdim emin ol
Mutluluğumuzda kaldı geride

El ele çiftleri görmemek için kaçsam da
Pencerem de yan yana kuşlar görüyorum
Ne yapayım elimde değil
Kötü oluyorum
Kum saatini yorgan altı yaptım
Yedi cevapsız arama berberimden
Saç sakalı sokağa saldım
Hayalin düşüme kıvılcım
Kül oluyor gece yarısı her şey
Dumanlar tütüyor ruhumdan
Kör olayım varsa yalanım

Gölgeni al ne işi var odamda
Sende kabahat yok seni arayıp soranda
Hayatın cilvesi bu
Her şey iyi gitmiyor yaşamda

Eylülde kor tutuşur
Ekimde gözlerime yaşlar doluşur
Kasımda hasret doruğa ulaşır
Kim bilir günün birinde
Buna kalbim belki alışır
Aşkta yenik olsa da seven
Ne kadar düşüp kalksa da
Hiç durmadan savaşır

1 Kasım 2010
www.sevgituneli.com