İz Şiiri - Gökhan Durgut

ahşap masamda yanıyor mum,
soluyor yarım nefesim
sensizlik oturuyor kendi halinde
benzi solmuş bensizlikten..
senle aldığımız nefesin şahitliğindeyim
merdivende ayak izlerin duruyor gibi,
içtiğim bardakta dudak izlerin..
sahteliğini yaşıyorum bu ten tozlarının
yağmur yağıyor
hüznü bol,senin olmadığın şehrime
ıslanıyor hayalin sol yanımda anılarınla..
ne zor olsa gerek ellerime
silinen parmak izlerim avuçlarında kalmış,
imkansız ellerinin ellerime kavuşması
yüzümün yakışması yüzüne
ve yaşadığımız aklı başından istifa ettiren muamma..
artık herşey imkansız
bana acı verirken renksiz varlığın
hayat bulurken omuzların başka omuzlarda
ben kimliğimi unutuyorum
batıyorsun yüreğime...
gittin
yarım yamalak bu nefes,gözlerim,ellerim
kim ne derse desin
hatta ben bile kendimi aldatırken
sensiz yapamıyorum aslımda
zamanın her akışında,içimde alevlere bürünen sen değilsin
benim aslında,eriyen..