içimde karanfiller
aklımda sen
tenimde saçların
düşümde sen
geçiyorum usulca
geçiyorum kendimden
dilimde ismin
sesimde sen
söyle bana anarhy
nerelerdesin…
aynur uluç
25 05 2007
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 23:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Gidiyorum gidiyorum gidiyorum, bir türlü bitmek bilmiyor. Aklında Anarhy, karanfiller ellerinde değil, içinde. Nerelerdesin diye sorulmasaydı öyle sanıyorum ki ellerinde olacaktı karanfiller. Kastedilen simgede çoğalıp, yüzünde bitiyorsa, saçlar tende deniliyorsa sürülencek izler belirgin. Hatta dilde sayıklanır, ses kadar özdeş.
Aklında, düşünde, sesinde... Ama Anarhy nerelerde.
Karanfil bırakıldıysa bir yere bir mekana epeyce düşünmek gerek..
Karanfilini bıraktı ve bir berzah oluştu akıl ve fikir için..Aklın fikrin ve iç'in içindeki boşluklar dolmaya başladı sen yani anarhy ile..
Anarhy anlaşılmak ve anlamak denilen mucizenin oluştuğu deniz.. Ki bir martıyı döndürür durur maviliklerinin üzerinde...
Martı ve Anarhy
Borges öyle demişti..
Tanrı bilir ama bu paranın; yazısı da turası da aynıdır..
Nİlgün Aras'ın az önce okuduğum şiirinin iki dizesinden insanın içine karanfil bırakan yangı bu şiirle buluşursa n'olur dedim sonra kendi kendime..
biri beni acısından
diri diri gömecek kadar sevdi
TÜM YORUMLAR (2)