Osman Karadağ 1 - İyot Kokularından Uzak ...

Bir gün balık, Bir gün ormanda mantar toplarken, Bir yeşil ördeğin peşinden günlerce koşarken, Dere, tepe, bataklık dinlemeden... Özgürken yüreğim... Bir yere bağlanıp kalmaktan korkarken, Çoğu zamanları... Evlenip çoluk çocuğa karışıp ta: Esiri olmak geçim derdinin. Kalakalmak tek bir şehirde... Denizden uzak... Ormandan uzak... Ufuklardan uzak... İyot kokularından uzak sabahları. Ve şimdide Alışmak, kanıksamak bu şehri... Bağlanmak hiç gitmemecesine, Ağaçsız da... Denizsiz de... Ufuksuz da olsa, Kömür kokularıyla bile... Önce memleketim gelir aklıma, Denizi özledikçe. Sonra İstanbul. Ah İstanbul! nerden düşer fikrime Hiç hesapsız.. Özgür yüreğim. Özgür yanım... Kırılan bir cam gibi. Hala parçalanır içimde 05.01.2009