İyiyim Ben!... Şiiri - Döndü Dülger

İyiyim ben.
Vakitlerden sessizlik.
Saat gecenin en zifirisi.
Günlerden yokluğun ertesi.
Kendini en uzağa koymuş biri olarak iyiyim ben.
Konuşmaktan yorulmuş,
Hissetmekten soğumuş,
Acının ortasında bağdaş kurup oturmuş,
Yarınlara umudu linç olmuş biri olarak iyiyim ben.
Yüreği karaya oturmuş,
Gökyüzünü sise boğmuş.
Bu dünyanın cefasına çoktan doymuş biri olarak iyiyim ben.
Yalnızlığını ilmek ilmek ömrüne dokumuş,
Terazini hep hüsranla doldurmuş,
Kalbini çarpa çarpa ıssızlıkta durdurmuş biri olarak iyiyim ben!
Son defa hayallerine selam salmış,
Son defa bir gül koklayıp gönlü susturmuş,
Son defa içinde ki umudu kucaklayıp kabre koymuş biri olarak iyiyim ben!
İçimde ki heveslerim söndü, yağmurum dindi, kapılarım sürgülendi.
Halime kör olup iyi misin diye soranlara cevabım,
İyiyim ben!....
Döndü Dülger