İyiyim Şiiri - Ramazan Teke

Soranlara hep iyiyim dedim,
Aslında üzgündüm, kırgındım.
Sevdiklerimin vefasızlığını ve ihanetini mantığım kabul etmiyordu.
İçten içe kendimi yiyip bitiriyordum.
Böyle olmamalıydı, kabullenemiyordum.
Bu yüzden hep iyiyim deyip kapattım defteri.

Ne alışabiliyordum, ne de atlatabiliyordum.
Uzunca bir süre, hem yüreğim de hem de sırtımda izlerini taşıdım.
Sonra aşka, insanlara olan güvenimi kaybettim.
Onlarla birlikte benliğimi kaybettim.

Gelecek için tozpembe hayaller kurmuştum,
Hepsi yıkıldı, enkazın altında umutlar acı içinde can verdi.
Son oldu bu can çekiş,
Ne güzel günler için bir bekleyiş,
Ne de yaşanıp biten günler için bir söyleyiş kaldı.

Düştüğüm yerden kalkmak için bir el aradım, bulamadım.
Yara bere içinde yüreğimle ve geçmişimle savaştım.
Bu defa savaşı ilk defa ben kazandım.

Kimseye ihtiyaç duymadan,
Kendi çabam ve gayretimle düştüğüm yerden yeniden kalktım,
Yaralarımı kimseye göstermedim, kendi ellerimle sardım.
İyileştim, geçmişle bir hesabım kalmadı, hepsinden feragat ettim.
Şimdi hiç olmadığım kadar iyiyim.