Profesyonel anlamda acı ç/ekiyorum senin yokluğunda
Kimse bilmesin diye gecelere sığdırıyorum acılarımı..
Saat 12’yi bulduğunda bir resmini açıp başlıyorum kendi kendime konuşmaya
Nasıl yaptın bunu nasıl umursamadan çekip gittin diye söylenip duruyorum
Alkolu yudumladığım gecelerde biraz daha farklı oluyor sitemlerim
Mesela hiç mi sevmedin beni diyorum resmine bakıp ama yediremiyorum kendime sevmiştir illaki diyor ve s/usuyorum
Sonra senin ardından en iyi yaptığım işi yapmaya başlıyor avazım çıktığı kadar ağlıyorum..
Kimse duymuyor sessiz avazlarımın çırpınışı…
Bir ben duyuyorum birde seninle dolu boş odalar…
Atamıyorum o odalardan kendimi dışarıya çünkü her adımında senin hayalin var..
Hayalinle yaşıyorum gittiğinden beri..
Kızmıyorum yinede..
İyiki giderken arkanda hayalini bıraktın bana..
Yoksa yaşayamazdım..
O yaşatıyor beni senin yokluğunda..
Bazı gecelerde senin sesin yankılanıyor kulaklarımda
Bir zamanlar ‘seni seviyorum sevgilim’ deyişin sürekli çınlıyor durduramıyorum..
Çıldıracak noktaya geliyorum
Belkide çıldırmışımdır bilmiyorum..
Sonrada soruyorum kendime yokluğun çıldırtıyorsa eğer
Varlığın öldürmez mi diye
Öldürür sevgilim..
Ölmek yakışmaz bana sen yaşarken,
En iyisi hayalinle yaşamak..
En azından çıldırmış bir şekilde yarımda olsa seninle yaşıyor sayılırım..
Sen iyisimi gelme bana ben hayalinlede yaşarım…
Kayıt Tarihi : 29.1.2011 19:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!