Yağmursuz buğday başakları gibiyim.
Kurak…
Rüzgarlara meydan okuyabilirim
Korkusuzca.
Bak
Tenhalaştı işte sokaklar.
Yeter nazlandığın,
Bırak bırakacaksan,
Islak gözlerini
Gözlerime bırak.
İnsanla aşk,
Kaderin çizdiği yerde birleşir.
Belki de kaderimiz bu.
İyisi mi gel.
Kapılar ardına kadar açıkken
Gel gir.
Sonra bilirsin ki
Sahipsiz ülkelere
Yabancılar yerleşir.
Kayıt Tarihi : 12.10.2007 19:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!