İyimserlik Şiiri - Hayati Ateş

İyimserlik

Kandan deryaları aşıp da kendime gelsem
Atıyor içim kör kuyulara beni
Kapanıyor perdeler nereye yönelsem

İçimde uçuyor kuşlar lakin
Aklım havada illa ki
Ne kuşu görüyor ne uçuyorum

Ne oldu bana kim söylese
Kendi sakalına takılan köseyim
Gözlerim yok bakıyorum herkese

Adres tarifinden haz alıyorum
Kimseye sorduğum bir yer yok
İçimdeki boşluğu kazıyorum

Aklımla başbaşa kalınca döşekte
Ağlıyor karanlıkta bir kedi
İçimde sıkışıp kaldığı köşede

Dönüyorum dönüyorum hep ben
Ne tarafa gitsem kayboluyorum
Bütün kedileri görmezden geliyorum

Neden yediğimi içtiğimi uyuduğumu
Her gün lavaboya neden geldiğimi
İçimdeki suçlu ben olmadan anlayamıyorum

Neyin hükmü kaldı ki diyorum
Çiğnenen güzelliklere inat
Bana meydan okuyan sabrımı azlediyorum

Çiçeklerin de gökyüzünün de
Çocukların da yarınların da
Huzurları bensizken oluyor

Kendimle gurur duyuyorum aşikar
Yaşama tutunmam bundan zira
Öyle günahkarım; bil! ..