Duyuyorum,
Tanrı sesleniyor bana,
Bir güvercin ötüşünde.
Dinliyorum,
Mutluluk var şu çocukların gülüşlerinde,
Mutluluk var her yerde...
Kendini gösteriyor bir gülümsemeyle,
Garip bir iyimserlik yine bende,
Hiç bilmem; bilemem ki niye.
Hazır güzele inancımı tekrar bulmuşken,
Hazır uzun zaman sonra gülümseyebilmişken,
Tam da küçük bir kelebek omzuma konmuşken,
Yani Tanrı bana dokunmuşken,
Hissederken bu kadar hafif kendimi,
Duramam böylesi,
Duramam hüzünlü...
Tam da mutluluğu bulmuşken,
Ki biraz dikkat yeterli,
Asılmak lazım var gücümle,
Bilmem neden bir iyimserlik var içimde,
Dokunmayın, bugünüm geçsin böylece...
Kayıt Tarihi : 29.9.2002 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!