Kafanı yastığa koyduğun an da başlıyor her şey... İçinden asla çıkamadığın derin düşüncelerin, Cehennem azabı yaşıyormuşçasına sessiz çırpınışlar beraberinde... Her şey gözünün önünden bir film şeridi gibi geçerken akla takılan tek soru:
"Ben bunları yaşayacak ne yaptım?"
Bu soruya cevap verilebilecek tek şey; her daim iyi olmak, kötülüğe bile iyilikle gitmek oldu...
Hayatta neredeyse her konuda hep bu yüzden kaybediyoruz. İyimser olmaktan...
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta