Iyilik Yap Denize At Şiiri - Hüseyin Cay ...

mesai vaktinin geldigini anlayip fabrikanin onune giden bendim.iscilerin cikislarini izliyordum.baska bir hevesle baska bir tatla.saclarina kir dusmus yana tarali ve dunaya ya alayli gozden bakan devamli alacakaranligi gulumsemesiyle yok eden bir adam bana dogru her hafta icleri gelirdi.ben beklerdim.yola koyulurduk muhabet ederek yolu bitirirdik.o insanlara insan oldugu icin deger verirdi.kisilikleri ve ne olduklari onu hic ilgilendirmezdi onemli olan insan olmasiydi.isin tuhafi o hic birseye kiyamazdi.kizardim.yillar gecti ben yazilar yazdim afisler bastim gazetelerde kahrolsun diye baskilarin arasinda yuzum gulecek kadar mutluydum.insanlari severdim.o zamana kadar o adamla kendimi ayni hissederdim.Ama o insanlari karsiliksiz severdi bunu anlayana kadar cok irdeledim yasami.ben yapamadim.yenildim.farkliyim ondan diye ic kanamalar gecirdim.ben ne zaman bir olay karsisinda kalsam eylem yolunu secerdim o konusma.bana hep sacma gelmistir konusmalar bitmistir bence eylem vaktirdir herzaman belki gencliktir diyip gecmisimdir.hayatimin eylemlerini bir diz ustu oturup konustum o adamla bana dedi ki yasamin kendisini soyutla ve insanlari sec gibi bisilerdi.bana hala gulebilyordu.oysa o insanlari o kadar sevmisti ki onlarin verdigi acilar karsisinda gulebiliyordu nasil yapiyordu bu oyunu bilmiyordum.aslinda bilmek istemiyordum.dedigi laftir iyilik yap denize at.karsi ciktim kendisine.sonunda birgun oturup kendisine dedim nedir bu yaptigin ne nedir deyince bana laf dusmez anladim o bir humanistti.icimden geldi bunlari yazmak insanlik adina odun veren bir insana yazayim dedim.ona bu yaziyi bir mektup yaptim kendisine gonderdim
/...nist oglun