İyilik Ve Kütülük Şiiri - Selma Liman

iyilik ve kütülük mücadele eder mesela iki insanın aralarında geçen iyilik ve kütülük mücadelesi gibi biri engelli olmasına rağmen o kadar iyi severdi ki ötekide sağlıklı olduğu rağmen o kadar kütü o kadar kibirlidi ki kimse onu anlamaz herkese kütülük eder engelli olan sa herkese gülücüklerle neşeyle kaşılar ve yüzü bir güneş gibi aydınlıktı ama kütülük yapan insan sa herkese iftira atar onların hakında kütü kütü konuşur herkes bunlara bir isim koymuşlardı engelli insanın adına iyilik ötekisine ise kütülük koymuşlardı iyilik geldiği zaman herkes neşeyle onun etrafına koşarlardı ama kütülük geldimi ise herkes kendi mekanlarına çekilirlerdi kütülük bu yüzden iyiliğe düşman besler ne zaman iyiliği göünce söyle cevap verir elbet ben kazanıcam yani kütülük kazanıcak iyilik sakin bir tebesümle glümsedi tek bir kelime bile etmedi gerek görmedi bile kütülük çok şaşırmıştı nasıl kendisine cevap bile vermedi diye kara kara düşünüyordu şimdi kendisi onun yerinde olsaydı neler saymazdı ki karşındakine ama o bir kelime etmedi bile neyse fazla östelemeden çeker gider iyilikte yoluna devam eder sapır eder her engelle bedendeki engel onun için hafif kalır hayatın çilelerin yanında aylar geçer yılar geçer bu düşmanlık hala sürmektedir kütülük artık daha da ilerlemişti kütülüklerinle daha çekinmez olmüştü iyilik se herkesin kalbini kazanmıştı birgün iyilik ve kütülük gene karşılaşmıştılar kütülük iyiliği terkelekli sandaliyesinden düşürtmüştü buralardan git diye hakırdı kütülük yapmadığını bırakmıyordu iyiliğe ama iyilik gene sabırlıdı gene kütülüğün yüzüne derin derin baktı öyle baktı ki kütülüğün yüzü değşmişti birden bire ne yazık ki kalbi katılaşmıştı ve gülerek oradan uzaklaşmıştı iyilik yerden birtürlü kalkamamıştı bir insan yoldan geçerken iyliği görmüştü hemen iyliğe doğru koşarak iyliği yerden kaldırmıştı ve gittiği yere kadar götürmüştü kütülük bu insanlara çok kıcık oluyordu iyiliği ortadan kadırmalıydı artık zamanı gelmişti ama nasıl kadırmalıydı ki çok düşündü bir gün iyiliğe gitti ve dedi ben çok pişmanım sana ve mahale hakımıza çok kütülük yaptım ve iftira attım gel gezelim biraz bir yer var oraya gütürücem iyilik tamam demiş ve gitmişler ve kütülük iyiliği uçuruma kadar sürüklemiş iyilik bunu zamanında anlamış ama birşey dememişti ve kütülük biraz daha yaklaştırmış uçuruma doğru her ikiside düşmüştü milet her ikisinide kurtarmıştı ve hastaneye kaldırdılar ikisinide aynı odaya koymuşlardı kütülüğün yaptığı tüm kütülükleri onu bulmuştu yani onun baçakları tütmuyordu artık iyilik ise artık engelli değildi baçakları tutuyordu artık yani iyilik iyiliğe kütülülk ise kütülğü buluyordu bu seferde kütülük engelli kalmıştı iyilik hep kütülğün yanındaydı artık kütülükte anlamıştı pişman olmuştu hep pişmanlığıla yaşıyordu bundan sonra iyilik yapmaya çok ama çok çalışmalıydı...

sevgili insanlarımız bu kısa hikayede anlatılan iyilik ve kütülüğün mücadelesini anlatılıyor