İyiliğin İliği Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

İYİLİĞİN İLİĞİ

Siz ne anlarsınız ki doyulmamış umuttan
İyilik nasıl olurdu yapılmamış yapmaktan
Umudu doyuran o ki ruhu da doygun olur
Yapılmamış her iyilik spor olur yat kalktan

İyilikçiysen öyle ne boy göster ne de söyle
Kalpte yatan iyilikse sana niye batar böyle
Ruhu doyurmak niyeti iyilerde bütün kayle
Özü olmayan iyilik çıkar mı kuyudan suyla

Doyulmamış umudu anlamak insanlık ister
Yapmadığın iyilikten tutup bir işaret göster
Ruhun açlık sınırıyken umut ki elinde astar
Yatıp kalkıp iyiyim diyen iyi değil dili poster

İyiliği söylüyorsan sağda solda kabarmalık
Aklına iyilik değil şeytan girmiş gebermelik
İyiler rızâ peşinde yaptıklarını unutmuşken
Belânı mı arıyorsun dayak yeyip zıbarmalık

Söylemekle olmaz iyilik eylem şarttır îfaya
Sen çıkarı güderken yürek koydum safaya
Taklitte olmaz insanlık taklitler aslı yaşatır
Kötü ruhtan iyi doğmaz batar gider sefaya

İyiler kendini saklar kötü hep nefsi cıcıklar
O zorla kazanılmayan meziyeti de gıdıklar
İyi hesaba çekerken gece gündüz kendini
Kötünün fikrinden geçen atacağı kazıklar

İfâsı olmayan her şey kötülerde dil çıbanı
Safaya girmemiş yürek menfaatin çobanı
Aslı yaşıyor kardeşim taklit giyme kabanı
Sefanı sür kötüyle de yağlamasan tabanı

Gururlanmaya hasret bırakıldım beşikten
Kör kuyuya atıldım vazgeçmedim ışıktan
Çekinmeyip verdim de yüreğimi kaşıktan
Gözüm çıkınca atladım o kepçeci eşikten

İyiler temelden anlar Dünya'nın mânâsını
Hisleriyle görür onlar bulur gözün anasını
Zorla iyi olunmaz da zorluklarla olunurdu
Kötüler nasıl bilsin ki zorlu insan cinasını

İyiliği ne sandınız siz göstermelik tavır mı
Bana herkes iyi desin yeter ki hep kıvır mı
Taklitten beslenen ruha ıvır mı ha zıvır mı
Kötülük Dünya'yı sarsın bir iyilik savur mu

İyiliğe soyunmanın Dünya giymeyle işi yok
Özü doğru olmayanın ok olması da ne çok
Yaydasın hep yaydasın iyiliğe pek faydasın
Gerildiğinde gidip de saplandığın yerde kok

İyilik yokken hiç elde kötü pazarlıyor yolda
Ümitvarda umut var mı asılı ince bir dalda
Dünya âlemi daraldı insanlık taşıyor bolda
Sahi iyilerde olur sızlayan bir vicdan solda

İyi can ki yatması da kalkması da tek birdir
Kötülerdeki heyecan sırta binsem birdirbir
Yumurta tokuştururken kötülerin cümlesi
İyiden doğan doğrunun eğrisi de tekmildir

Kötü etrafına bakar çörü çöpü hep yakalar
İyi kendinde yüzerken sormaz hani takalar
Kötüde hep fors telâşı iyiyim deyip kakalar
İyi çoktan aşıp gitmiş kötüler boşa bakalar

Sevda ne de çok yazarsın iyi kötü ayrımını
Neler sağlayacak söyle kötüden iyi sıyrımı
İyilik Dünya'dan gitmiş iyi kötü bilinmişken
Kötüler mi savunacak insanlığın kayrımını

Temiz bir gülüş bırak burda Şiir'in bağrına
Kötüye çok kötü deme gider sonra ağrına
İyiliği somurtanlar kötülükten paylıyorken
Sence kim kulak verir senin içten çağrına

Yârab bu nasıl zaman iyilik darma duman
Kötülük tarla ekmiş insanlık sapla saman
İyilere saf denilmiş kötüler hep kahraman
Kötülük ırz'a geçmiş iyilik yur tas hamam

Neler ördün iyilikten şu yaşamın beliğine
Kendini hiç soktun mu ince iğne deliğine
İki fazla yaşam giysen kirli ruhun çarığına
İyilik gelip konar mı paslı kalbin soluğuna

Sevgi yeter olsun artık içinde yaz satırları
İyilere bir şey olmaz vardır Hakça hatırları
Kötülük kervanı geçer ki başta da katırları
RAHMAN'ı getir aklına ve sendeki yatırları

Yalnız bir LALOĞLU'yum el oğlu gülü değil
Adımla dopdoluyum her boyun kolu değil
Taklidim de çıkmışsa niye kırık bana meyil
Rabb'imin kuluyum ben her kolun kılı değil ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]