İyileşirim Şiiri - İlyas Gültekin

Bir zamanlar yanımda olsun diye çaba sarf ettiklerimin,
Şimdilerde uzak olsunlar diye dua etmeme sebep, sadece merhametim değil..
Kirli ihanetler,
Arsız gülüşler,
Ve yapmacık sevgi gösterileri...
Benden alınanları ne zaman getirebilir geri,
Nede geçmişte kalmak götürür ileri..
Kursağımda mutluluğun kalıntıları birikmişti oysa..
İnanırdım hep, birgün herşeyin değişeceğine..
Değiştiğinde ise biteceğimi hesap edemedim..
Gülüşlerimin gölgesinde serinlediler de,
Birer birer kırıp dallarımı,
Yağmurda yeşertiğim yapraklarıma bile ihanet ettiler..
Yok öyle hemen yıkılmak,
Vazgeçmek olmaz değilmi doğrulardan...
Denizin dibini boyladı nice gemi ama,
Vazgeçmedi yelken açmaktan...
Korkmayacaksın insan olmaktan ve insanca bakmaktan...
Biliyorum gökyüzü uzak ama yıldızlar yakın..
Elimi atsam sarı bir ampüle dokunur gibi,
öyle sıcak öylesine aydınlık...
Tecrübelerim yaşımla denk, teraziye koysam yorgunluklarım ağır basar...
Soğuk bir kıtanın nadide bir çiçeği alnımdaki izler..
Her birinin ismi ayrı hatırası ayrı..
Nerye koysam sığmıyorum...
Teselliler avutmuyor içimi lakin, baharı çiçekler için sevmiyorum ki...
Şimdi çıksam yola, ayaklarım götürse beni ve hesabını yapmasam geçmişin iyileşirim..
Serpilir saçlarıma mutluluklar...
Tebesümlerimde güven olgunlaşır...
Yanlızlaşırım, kimsesizleşirim ama iyileşirim...