İyilerin Ölümü Şiiri - Yasemin Günay

İyilerin Ölümü

Dağlara yürekten aşıktır onlar
En çok da dağlara
Kısıtlanamaz ruhları bunu gerektirir
Tatlı-sert olabilirler en fazla
İçlerindeki çocuk capcanlıdır
O kadar ki
Herkes onları o çocuktan tanıyabilir
Kendindekiyle yetinmeyi bilirler
Sapasağlam kale gibi sınırları vardır
Bahçesindeki iki vişne ağacıyla yetinir misal
Onun bunun ormanına göz dikip talan etmezler asla
Çünkü
Onlar iyi insanlardır
Dünyaya geldikleri gibi saygılı
Geldikleri gibi asil
Geldikleri gibi onurlu
Hep onurlu yaşarlar
Zamanı gelince
Aynı vakarla
Sessiz sedasız
Kırmadan dökmeden
Bu oyunu terkedip giderler
İyi olmak bunu gerektirir
Bu gizli bir bilgidir
Bunu yalnız onlar gibi iyi olanlar anlayabilirler