Tüm dengelerin kaybolduğu bir yer burası. Geçmiş zamanları unuttuğum, geleceğe sıkı sıkı tutunduğum, şimdiye kadarki tüm acılarımı gülümseten, kendimle yüzleşmelerimin kenti, uçurumlardan dönüp sığındığım, arındığım, dizimin dermanını yaşamdan geri aldığım, beyaz dünyamı renklendiren kent burası.
Birde sen, aynı göğün altında olamadığım, yıllar sonra sevdaya merhabam. Kalemi her elime alışımda, okuduğum bir şiirde, baktığım küçük, yoksun bir çocuğun gözlerinde yepyeni, yeniden sevdiğim sen, birde sen varsın.
Ve özlediğim gözlerin, insanda unuttuğum adamlığın, güzelliğin, yüreğin; sen varsın. Dilimin zehirlerini akıtıp dudaklarıma şarkılar söyleten, yıllardır hissettiğim ölümcül yalnızlığın iyi katili, karanlıklarda farkında olmadan elimi tutan aydınlığım; sen varsın.
Korktuğum nazarlarımsın, en pervasız yanım, yorgun caddelerde tek başıma yürüdüğüm yıllarımın haklı mükâfatı. Yüreğini sevdiğim adam, yaralarımın şifası, uyandığım mavi sabahlar, gözlerim kapalıyken gördüğüm tek suret sen; iyi ki varsın.
Tamamını Oku
