Bir anlayanı olmalı insanın.
Konuşmalarından değilde susmalarından, gözlerinden, sesinde ki titremeden yani her halini ezbere bilmeli.
Bir dostu olmalı insanın gecenin üçü sabahın körü demeden kapısını çalabilmeli.
Mutluluğa herkes ortak olur şu hayatta önemli olan derdine, gözyaşına eşlik etmesi.
Yanında olmasan da resmine bakıp dualar etmeli.
Bazı insanlar bize şifadır.
Kalbimizi,yüreğimizi iyileştirir. Bu hayatta ki en iyi ilaç zaten sevgidir.
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Kimliği belirli birilerine yazılan bu şiirde duygular o değin çok sahici ki...Okuyucu tat alarak gezinebiliyor dizelerde.Kalemin susmasın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta