İyiki Nursun Şiiri - Turgay Kadiroğlu

sen,
yarına adanmış visalin
rahminde can tutan,
kaf dağına sürülmüş alevleri ısıtan
vuslat nehrini hüzünle paklayan nur,
sanır mısın bu şehrin sularında
akar ürkek ve titreyen bulut...

nasıl ki ellerinde tutuşur karanfil
doğunun gökleri yanar,
nasıl ki sabahlar seninle uyanır
gecenin örtüsü yıldız yıldız parıldar,
gözlerinle bakar martılar
sen gör diye aydan gelir yakamozlar,
bu şehirde her eylül
bulutlar değil,
bilmem kaç güneş ağlar...

sen,
iyiki varsın,
iyiki nursun
aşk diye doğansın,
tutun kalemine,
derinlere bırak yüreğini
istanbul ellerine doğsun...