Hey! Ateş uyudu. Sende kalk git. Gölgen olmaz gecenin zifirinde. Karanlık adamlara karışma. İçinde mevsimlerin yok mu? Mevsim uyur. Yağmurlu rüyalar ve karlı düşler. İnsanların şu mutluluğu yok mu? Hep rüyalara uyanmak ister. Mehtaplı bir günde mevsim şekerleme yapar, insanlar uykusunda dolaşır. Ay uyanık ya. Ay uyanık olur mu? Ay mevsimlerin yastığı. Koy yastığına sende uyu. Sabah mevsimle uyan. Mevsim sevdiği insanı mutlu eder.
Birde evrim uykusu olur ki evrende. Tohumlarda uyuyan uykunun kendisidir. Acaba bu şişkinlik ne uykusuna doğacak! Otlar uyur mu? Tohumken uyumuştur. Otlar ölür mü? Sararır sular, toprak uykusuna ölür. Bir kere çimlenir uyanır. Sapını goncasını topraktan çıkarır. Yok, yok bir kere olur mu uykusu köküdür köküne uyur çoğu bitkiler. Mevsiminde yine sapını yaprağını gökyüzüne çıkarır. Köküne uyur iliğine, oluşum güncellemesidir. Uykusu.
Düşüncelerimizde neler uyur şimdi. Boşluğun kökü maddedir. Bir hayatın kökü ise tohumdur. Erkek dişi bir yatakta uyur. Erkek mi doğacak kız mı doğacak ne fark eder. Uyku aynı uykudur. Erkek dişi tohumda birleşir. Tohumdan ayrılır. Yine evine döner. Yine kadın yumurtlar. Geri mi döneceksin. Hadi getiremedin. Ne olacak şimdi. Bir tohum çürüdü gitti. Yok, yok tohumu olmadan bir adam ve ya bir kadın çürüdü. Bir nesil çıkmaz sokağa girdi. Kısır.
Şist. Sen ölümlüsün ne geziyorsun burada. Uykulu.
Sabrı olmayanın parası hiçbir şeye yetmez. Uykunu iyi al. Uyku sabrın ilacıdır. Hadi iyi uykular.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta