İyi savaşçı Şiiri - Fahri Gül

Ben de iyi savaşçılar yetiştirdim;
Yılmadılar, gözlerini dahi kırpmadılar...
Af diye bir duygu yoktu onlar için,
ne affedildiler; Ne de affettiler...
Ölüme atılırken onlar;
Ölüm,kendi çaresizliğine acıdı...
Bir teki bile ölüme teslim olmadı.
İyi savaşçıydılar...
Gözleri kara, yürekleri aydınlık;
Yağız delikanlılardı...
Gittiler sonra...
Kimbilir, neredeler?
Savaşçılar!
Nereleri acıdı kimbilir;
Yeni bir savaş başlarken silahsız...
Savunmak,
içgüdülerinde var onların.
Hatırlayacaklar!
Bir zaman dilimi bile geçmeden...
Saldıracaklar, ölüme inat;
Geleceğimize tutkun.
Ve vurgun...
Bir tekine bile zarar gelmez onların.
İyi savaşçılardır...