İyi ki Varsınız Şiiri - Mehmet Kalay

Çocuk zamanda, kaydırağımın üstündeyim.
Gözlerim güneşten bakıyor, uzayıp giden Kalabak ovasına.
Bekliyorum sabahtan akşama, ana mı baba mı.
Gelenler benden değil, ben onlardan değilim.

Arıyor içimdeki çocuk, anasını, babasını gözü yaşlı.
Güneşin ay la, gündüzün akşam la buluştuğu zamanda,
Uzanıyor sevgi dolu dost eli.
Sarıyor beni, avutuyor göğsünde yetim kalbimi, çocuk sevgimi.

Ağlıyorken sessizce, koşuyorum çocukluğuma.
Koruyorlar beni, paylaşıyorlar yalnızlığımı.
Seviyorum hepinizi, korudunuz beni tehlikelerden, koybolup gitmekten.
Tamamladınız eksiklerimi, sevginizle, sıcaklığınızla ruhumu okşadınız.

İyi ki sizler vardınız, varsınız.

26.12.2003 - İstanbul

İzmir - Urla, Kabak'ta 1971 yazında tanıştığım, yaşamımın ayrılmaz parçası olan tüm çocuk dostlarıma.

Bizlere, ikinci ana olan, rahmetli Matmazel - Donata'ya,

İkinci babamız ve her zaman yanımızda olmaya devam eden,
Aziz peder, Padre Julio'ya.